“Ik heb niet meer visie dan mijn baas als het om management gaat, maar wel over de verdeling van welvaart in de wereld. Armoede raakt mij diep,” zegt Aya (31), medewerker bij een bank.
Banken zijn in principe niet gemaakt om het probleem van armoede op te lossen. Zou je kunnen stellen. Aya ziet dat anders. Ze kijkt naar de wereld, en voelt urgentie. Om meer te doen. Ze gaat voor een bank die de wereld beter maakt.
Hoe is het om in Aya’s schoenen staan? Er is veel waardering voor haar initiatief. Zeker als ze het positief brengt. Tegelijkertijd is er ook de realiteit van hoe de bank werkt. Aya krijgt regelmatig spreektijd, maar dat leidt niet tot nieuw beleid en zeker niet tot minder armoede. De business draait door en de wereld ook. “Het is een rijdende trein,” zegt ze.
Wat zien de lagen boven Aya? Iemand die enorm gedreven is. En uitgesproken. Zo verliefd op haar idee dat ze soms blind lijkt voor de realiteit. Alsof ze meer gaat voor de perfectie van haar idealen, dan resultaten in de praktijk.
Zie hier het dilemma van de professional met visie: Je kijkt naar de organisatie en ziet te weinig actie op de grote thema’s. Dus kom je zelf in actie. Je ontwikkelt een beeld van waar het naartoe moet, en argumenten waarom de organisatie haar gedrag moet aanpassen. Nu!
Je gaat de discussie aan. Want om stappen te zetten heb je voor je gevoel steun nodig van mensen met macht en invloed. Leidinggevenden. Maar dat zijn precies de mensen die in jouw ogen te weinig doen aan structurele verandering. Mensen met een ander belang.
Realisme, en jouw gebrek eraan, is een term die dan vaak valt. Realisme is voor de meeste mensen “accepteren hoe de wereld werkt, ook al is dat niet leuk”. Dat heeft een soort stoerheid, waarmee fluffy toekomstbeelden simpel worden weggeblazen. Ook jouw verhaal dat de wereld nu in feite niet werkt, zie alle armoede, gaat makkelijk van tafel.
Hoe je hiermee omgaat verschilt van persoon tot persoon. Sociale vaardigheid kan je veel brengen. Maar je ontkomt er niet aan dat jouw visie de status quo uitdaagt. Het schuurt sowieso. Tenzij je zoveel water bij de wijn doet dat je niets overhoudt.
Capituleren is niet nodig. De geschiedenis laat zien dat transformatie heel normaal is. Maar hoe ze er komt is niet te voorspellen. Verandering is chaotisch, net als de natuur.
Heb je een visie en ben je realistisch? Ga niet recht op je doel af, en houd voor ogen dat échte verandering nooit op een efficiënte manier tot stand komt. Grote vooruitgang wordt zelden beklonken via discussies met de baas.
Ben je ongeduldig? Hoor je jezelf steeds de discussie aangaan? Wil je een serieuze kans op succes met je visie? Een keer sparren daarover? Je kunt je hier aanmelden voor een telefonisch visiegesprek (30 minuten, vrijblijvend).
