“Waarom sta ik nu toch weer iets uit te leggen aan iemand waarbij het totaal niet aankomt? Waarom stop ik er niet gewoon mee?”
Mark is een visionaire tech ondernemer in een gespecialiseerde niche. Een paar jaar geleden zat hij nog in een kamer te programmeren, nu staan Amerikaanse investeerders – en personeel – in de rij.
De ongelofelijke groei heeft ook zijn zelfvertrouwen goed gedaan. Toch raakt hij nog regelmatig verstikt in een standaardscript: iemand vraagt naar wat Mark doet, en haakt vervolgens gelijk af zodra het antwoordt komt. Of verwerpt wat Mark zegt.
“‘Wat wil je dan?’, denk ik dan,” zegt Mark met groeiende verbijstering. “Als ik het heel kort houd, dan gaat zo iemand aandringen. En als ik het echt ga uitleggen, dan beland ik in soort gekke discussie.”
Soms wordt je gelijk begrepen, maar meestal niet. Hoe ga je daarmee om, als je vernieuwend bezig bent – en het dus per definitie vaag is wat je precies doet en wat eruit gaat komen?
Mark heeft al van alles geprobeerd. Zijn nieuwste strategie is onverzettelijkheid. Het Winston Churchill gevoel: “Never apologise, never explain.” Hij houdt zichzelf voor dat uitleggen geen zin heeft, omdat de meeste mensen toch niet echt geïnteresseerd zijn.
Het probleem met goede voornemens is dat ze stuklopen op ingesleten patronen. Karakter tonen is mooi, en je houdt het een tijdje vol, totdat iemand zegt: “vertel eens wat meer” – en voor je het weet sta je weer vol vuur je visie te onderbouwen en te verdedigen. Met daarna de kater.
Wat het zo hardnekkig maakt: je bent als uitlegger vooral met jezelf bezig – met je eigen behoefte aan erkenning en begrip – en niet met impact. Je maakt wel contact, maar niet vanuit nieuwsgierigheid.
Wie heb je voor je? Wat heeft iemand nodig? En nog belangrijker: heeft deze persoon toevallig ooit dingen gedaan of meegemaakt, of mensen ontmoet, die iets kunnen betekenen voor jouw hogere doel?
Slechte gewoontes leer je niet af met ijzeren discipline, maar door er een betere gewoonte voor in de plaats zetten. In dit geval gaat het om focus: op willen ontdekken, in plaats van willen informeren; op het volgen van je kompas, in plaats van je redenatie.
Pionieren met je visie is sowieso eenzaam en ongemakkelijk. De kunst is om aan te sturen op zoveel mogelijk plezier, praktijkervaringen en positieve ontmoetingen. Zodat de toekomst die je wilt vandaag al in je leven komt.
Nieuwsgierigheid is het paardenmiddel voor de visionair die begrepen wil worden, want het richt je aandacht op de onvoorspelbare wereld buiten jezelf. Uit die onvoorspelbaarheid kan veel moois opdoemen, zoals formidabele medestanders, inspirerende best practices en hulp uit onverwachte hoek.
Zie iedere ontmoeting als een soort kraslot; winnende loten bestaan, en de kans dat je er één treft op een willekeurige bijeenkomst, via een willekeurige kritische figuur, is heel erg klein, maar je weet nooit.
Doet uitleggen pijn? Volg de gouden regel van impact in de praktijk: wees nieuwsgierig, zoals je wilt dat de ander nieuwsgierig is naar jou en jouw visie.
Heb je het gehad met jezelf verklaren, maar lukt het niet om ermee te stoppen? Hoor je jezelf steeds de discussie aangaan? Een keer samen sparren daarover? Je kunt je hier aanmelden voor een telefonisch visiegesprek (30 minuten, vrijblijvend).
