Eenlingen krijgen weinig voor elkaar. Dus erbij horen is menselijk, en verstandig. Maar wanneer is dat klaar? En hoe gooi je er roer om?
Soms zijn deze vragen opeens actueel. Je wordt gegrepen door een idee. Of iets verandert je mindset. Nieuws, een bijzondere ontmoeting, of een crisis, zoals je veertigste verjaardag.
Het kan ook onrust zijn die je langzaam bekruipt; een is-dit–alles-gevoel dat leidt tot innerlijke tweestrijd: hoe kies ik mijn eigen weg en houd ik toch aansluiting met de rest?
Organisaties en groepen geven een dubbel signaal: ‘Wees jezelf, maar wel zo dat het past. Doe wat nodig is, maar bezorg ons geen slecht gevoel.’ In die voorzichtigheid zit wijsheid.
Stel je raakt bezeten van een thema. Betaalbare huisvesting, bijvoorbeeld, is voor jou geen mooie gedachte meer, maar dwingende noodzaak. Er gaat een alarm af in je hoofd.
Dat is een kwetsbaar moment. Nu wil je er iets mee doen – liefst geïntegreerd in je werk, stel dat dat past – maar je hebt nog geen uitgekristalliseerde visie. Je wilt mensen wel meekrijgen, maar je wil ze ook niet lastigvallen met een vaag verhaal.
Hoe geef je stevigheid aan iets prils; het begin van een eigen koers? Wat in ieder geval niet werkt is argumenten spuien. Je ziet het wel eens bij anderen: iemand heeft het licht gezien en weet van alles over een onderwerp. Alles wat je hoort klopt, of lijkt te kloppen, maar het raakt niet – omdat je geen nieuw, persoonlijk perspectief ziet waar je in mee kunt.
Stevigheid begint bij de basis. Bij hoe jouw ideeën wortelen in jezelf. Bij wat je hebt meegemaakt, waardoor je gelooft in positieve actie. Klopt jouw visie met hoe je bent gevormd? Dat is waar jouw toehoorders op letten, veel meer dan op goede argumenten.
Persoonlijke ervaringen en specifieke gebeurtenissen hebben jou op dit spoor gezet. Daarop reflecteren is een klusje dat om finesse vraagt. Want het leven wordt vooruit geleefd, maar achteruit begrepen. Anders gezegd: jouw nieuwe koers heeft al een basis, in de historie van je eigen leven. Je moet haar alleen nog zichtbaar maken, allereerst voor jezelf.
Het mooie daarbij is: het meest persoonlijke is het meest universeel. Mensen herkennen dat het klopt wat je zegt, ook al blijf je discreet over de details. Door te praten vanuit je eigen ervaring en beleving, maak je invoelbaar waarom jij nu gaat voor deze verandering.
Vanuit een doorleefde basis kun je verder ontwikkelen. En plezier beleven aan de bijvangst: gesprekken die je anders nooit zou hebben gehad. Je leert collega’s en kennissen op een nieuwe manier kennen. Door voorzichtig je eigen weg te volgen, verdiep je je relaties.
Levert meedoen je steeds minder op? Wil je sturend worden op een belangrijk thema? Ben je op zoek naar extra overtuigingskracht? Een keer sparren daarover? Je kunt je hier aanmelden voor een telefonisch visiegesprek (30 minuten, vrijblijvend).
